Η Σχέση Μας Με Τους Άλλους

Όλες οι απαντήσεις του Σοπενάουερ για τις ανθρώπινες σχέσεις

«Πρέπει κανείς να μην έχει ιδέα πώς λειτουργεί ο κόσμος αν νομίζει πως θα γίνει δημοφιλής με την εξυπνάδα και την αντίληψή του».

«Η Σχέση μας με τους Άλλους» είναι ένα απόσπασμα από τη συλλογή δοκιμίων-φιλοσοφικών προβληματισμών του Arthur Schopenhauer, η οποία δημοσιεύτηκε το 1851 υπό τον τίτλο ‘’Parerga und Paralipomena’’.

Ο ίδιος ο Schopenhauer περιέγραψε την συλλογή αυτή ως «ασύγκριτα πιο δημοφιλές από οτιδήποτε άλλο μέχρι τώρα», ενώ συμπληρώνουν θεματικά το πιο διάσημο ίσως έργο του, τον «κόσμο ως βούληση και ως παράσταση».

«Η Σχέση μας με τους Άλλους» εκδίδεται ως ένα απαραίτητο σημείο αναφοράς τόσο για τους μελετητές του σπουδαίου Γερμανού ιδεαλιστή, όσο και για την ίδια την ιστορία της φιλοσοφίας εν γένει.

Γιατί στη συναναστροφή μας με τους άλλους είναι προτιμότερο να ρίχνουμε λίγο το επίπεδό μας; Πώς εξηγείται το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τίποτα αν δεν τους αγγίζει προσωπικά; Γιατί η επιείκεια και η ειλικρινής εκτίμηση στο πρόσωπο κάποιου που μόλις γνωρίσαμε δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι;

Τι είναι τελικά η ευγένεια και γιατί κάνουμε καλό στον εαυτό μας όταν κρίνουμε τους άλλους;

Με το γνωστό καίριο και ουδόλως διπλωματικό του ύφος, ο Άρθουρ Σοπενχάουερ προσφέρεται να δώσει απαντήσεις σ’ αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι επιθυμούμε την επαφή με τους άλλους ανθρώπους παρότι «στην πραγματικότητα θα πρέπει να είμαστε πολύ χαρούμενοι αν δεν έχουμε καμία σχέση μαζί τους».

Για τον συγγραφέα:

Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ, γεννημένος στο Ντάντσιχ της Γερμανίας το 1788, είναι ο φιλόσοφος που εισηγήθηκε πρώτος την υπεροχή της βούλησης έναντι της νόησης, αμφισβητώντας εμμέσως όλες τις εκφάνσεις της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας από την εποχή του Πλάτωνα και επηρεάζοντας καταλυτικά διανοητές όπως ο Νίτσε και ο Φρόιντ, έγινε ωστόσο διάσημος κυρίως λόγω του πεσιμισμού του. «Η ζωή μας είναι ένα επεισόδιο που ταράζει ανώφελα τη μακαριότητα και την ηρεμία του μηδενός», γράφει. Μελετητής των ανατολικών φιλοσοφιών από νεαρή ηλικία και διαβόητος για το ανυποχώρητο έως και αφοριστικό ύφος γραφής και συμπεριφοράς του, μετά από χρόνια ταξιδιών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες πέρασε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του στη Φρανκφούρτη, παρέα με τα περίστροφα και τον σκύλο του, ως τον θάνατό του το 1860.