Παρατηρώντας τόσο τον εαυτό μας όσο και την κοινωνία να εξελίσσεται συνεχώς, ερχόμαστε σε επαφή με ένα μεγάλο εύρος πληροφοριών, το οποίο όμως εν τέλει, καταλήγει να μην επαρκεί και να μας αφήνει αναπάντητα ερωτήματα. Πολλές φορές για παράδειγμα, δεχόμαστε ερωτήσεις σχετικά με το τί ακριβώς είναι η Δ.Ε.Π.Υ, παρότι συναντάμε πολύ συχνά μπροστά μας διάφορα ηλεκτρονικά άρθρα, βιβλία και σεμινάρια σχετικά με το θέμα.
Τί είναι λοιπόν Δ.Ε.Π.Υ;
Αρχικά, η Δ.Ε.Π.Υ, είναι μια παιδοψυχιατρική διαταραχή, γνωστή με τον όρο Attention Deficit Hyperactivity Disorder (A.D.H.D) και αντίστοιχα στην ελληνική, το αρκτικόλεξο ‘’Δ.Ε.Π.Υ’’ αντιπροσωπεύει:
Δ: Διαταραχή
Ε: Ελλειμματικής
Π: Προσοχής
Υ: Υπερκινητικότητας
Η Δ.Ε.Π.Υ είναι η συχνότερη νευροαναπτυξιακή διαταραχή, που την συναντάμε στη παιδική και εφηβική ηλικία, ορατή μέχρι και στην ενήλικη ζωή.
Τα κύρια συμπτώματα της, είναι η απροσεξία, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα, που μπορεί κάποιος να αντιληφθεί αντιστοιχίζοντάς τα με την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο που βρίσκεται το παιδί. Όπως και κάθε διαταραχή, έτσι και η Δ.Ε.Π.Υ δεν έχει φυλετικούς, εθνικούς ή κοινωνικούς διαχωρισμούς, όμως εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στα αγόρια παρά στα κορίτσια.
Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν υπάρχει καμία συσχέτιση της Δ.Ε.Π.Υ με το χαμηλό νοητικό δυναμικό, παρά την αντίθετη γνώμη που πολλοί έχουν σχηματίσει.
Η διαφοροποίηση που παρατηρείται στα αποτελέσματα των σταθμισμένων τεστ νοημοσύνης λοιπόν, δεν έχει να κάνει με το νοητικό δυναμικό του παιδιού, αλλά με την υψηλή απαιτητικότητά τους σε συγκέντρωση και σε διατήρηση της προσοχής.
Τα πρώτα συμπτώματα που μπορούν να αντιληφθούν οι γονείς, ξεκινούν στην προσχολική ηλικία και γίνονται αντιληπτά πρώτα στο οικογενειακό και κυρίως μετέπειτα στο σχολικό περιβάλλον, λόγω των αδυναμιών που παρουσιάζουν τα παιδιά στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στις σχολικές επιδόσεις.
Ποια είναι η κλινική εικόνα που παρουσιάζει η Δ.Ε.Π.Υ;
Στάδια-Συμπτώματα:
1ο ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (3–5 ετών)
- έντονη κινητικότητα
- αδυναμία αλληλεπίδρασης με άτομα της ίδιας ηλικίας και συμμετοχής σε ομαδικές δραστηριότητες
- αδεξιότητα
- καθυστέρηση ανάπτυξης λόγου
- έλλειψη φόβου
- επιρρέπεια σε ατυχήματα
- ανυπακοή
- επιθετικότητα
- έντονες εκρήξεις οργής
2ο ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ (6–12 ετών)
- ασυνέπεια ολοκλήρωσης δραστηριοτήτων- εργασιών
- έντονη απροσεξία, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα
- αδυναμία υπακοής σε εντολές
- δημιουργία ανησυχίας μέσα στην τάξη
- έντονη διάσπαση της προσοχής κατά τη διάρκεια του μαθήματος
- χαμηλή αυτοπεποίθηση
- σύγκρουση με συνομηλίκους
- απότομη αλλαγή διάθεσης
3ο ΕΦΗΒΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
- δυσκολίες προσαρμογής
- χαμηλές σχολικές επιδόσεις
- σύγκρουση με τους γονείς
- εμφάνιση σοβαρών προβλημάτων συμπεριφοράς (π.χ εναντιωματική προκλητική διαταραχή ή διαταραχή της διαγωγής)
- πιθανή εκδήλωση παραβατικής συμπεριφοράς (κάπνισμα, αλκοόλ κλπ)
4ο ΕΝΗΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
- μείωση της υπερκινητικότητας
- διατήρηση της παροσμητικότητας και της αποσυγκέντρωσης
- χαμηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης
- συχνή εναλλαγή σπουδών και θέσεων εργασίας
- δυσκολία ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων
- αδυναμία ελέγχου των συναισθημάτων
- πιθανά συζυγικά προβλήματα
Όπως γίνεται αντιληπτό, για να μπορεί να υπάρξει σωστή διάγνωση άρα και θετική έκβαση μέσω μίας σωστής θεραπευτικής προσέγγισης, ιδανικά θα πρέπει να γίνουν εγκαίρως αντιληπτά κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα.
Αυτά τα συμπτώματα πάντα, είναι σχετικά με την ηλικία που βρίσκεται το άτομο. Σημαντικό λοιπόν είναι να μην παραλείπεται κανένα σύμπτωμα, με γνώμονα σε όλη τη διαδικασία, το καλό του παιδιού.
Πηγή: Medium
Συντάκτριες
-Χατζηασλανίδου Ελισάβετ
-Νικόλα Χριστίνα
Βιβλιογραφία
1.Κάκουρος, Ε., Μανιαδάκη, Κ. Αθήνα (2006). ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ ΑΝΑΠΤΥΚΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ. Εκδόσεις: τυπωθήτω (2019)
2.Παπαναστασίου. 4η έκδοση. Αθήνα(2019).ΔΕΠΥράζει πρακτικός οδηγός για γονείς και εκπαιδευτικούς.